BLACKOUT

A SOLO EXHIBITION BY MUNINS

---

Whisper and purr

“ฉันมีความลับจะบอก”
“อะไร”
“เมื่อฉันผูกพันกับใคร วันหนึ่งฉันจะทำพวกเขาหายไป”
“….นั่นไม่ใช่ความลับ”
“……”
“มันเป็นแค่ความจริงน่ะ”

Out of focus

ไม่มีอะไรชัดเจนเลย
ในรูปที่เราถ่ายด้วยกัน
ในทุกความทรงจำที่เรามีร่วมกัน“หลุดโฟกัสแล้ว”
“มันจะพาเราไปตรงไหนนะ”
“ไม่รู้สิ”
“วันหนึ่งที่กลับมาดูรูปนี้ ก็ยังอยากจะจำมันได้อีกน่ะ”
“ไม่หรอก”
“ต่อให้ไม่มีรูปถ่ายสักใบ เราก็ไม่ลืม”

We are good enough

มันดีพอแล้ว
สิ่งที่เราเป็น
สิ่งที่คนอื่นมองเห็นแต่ไม่เข้าใจมันสวยพอแล้ว
ทางที่เราเพิ่งเดินผ่านไปมันขาวพอแล้ว
ปีกที่เธอโอบกอดฉันเราดีพอแล้ว
อย่างน้อยก็สำหรับกันและกัน

Hide in Verse 2

ฉันซ่อนตัวอยู่ในท่อนที่สอง
ในเนื้อร้องที่คนมักจะจำไม่ได้
ไม่ถูกร้องซ้ำ
ไม่อยู่ในความทรงจำของคนส่วนใหญ่ปลอดภัยที่จะอยู่ตรงนี้นะ
ฉันว่าฉันไม่เป็นไร

Too good to just pause

หยุดมันไม่ได้แล้ว
ควบคุมสิ่งที่เคยควบคุมไหว ไม่ได้แล้วฉันปล่อยให้เรื่องราวของเรา
เล่นซ้ำอยู่อย่างนั้นราวกับเพลงโปรดอยู่ตรงนี้อีกสักพักได้ไหม
ไม่อยากให้จบเลย

Till the deadline comes

ช่วงเวลาสีเทา
ในวันที่เราอยู่ระหว่างการล้มเลิกและอยากไปต่อเมื่อสิ่งที่พยายามวิ่งหนี
คือสิ่งที่ถูกดึงดูดเข้าหา
เมื่อสิ่งที่ใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อหลงใหล
กับสิ่งที่ทำให้รู้สึกหมดไฟ
กลายเป็นสิ่งเดียวกัน

You're blocked

ถูกบล็อค
อยู่กลางทางรถไฟที่ตัดขาด
ท่ามกลางความฝันที่ยังสร้างไม่เสร็จเวลานี้ ไม่มีทางไหนดีไปกว่า
กลับมาเป็นตัวเธอ
กลับมาอยู่บนเส้นทางของเธอ
กอดความฝันไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่
แล้วไปต่อให้ได้ด้วยตัวเอง

My boring self

ฉันรักตัวตนที่น่าเบื่อของฉัน
ในวันที่ไม่ได้อยากเก่งขึ้นแล้ว
ในวันที่ไม่อยากพยายามอีกแล้ว
ในวันที่ไม่สนุกแต่แค่ความสงบ ก็เพียงพอแล้ว

Baggage

มันหนักขึ้นเรื่อยๆความคาดหวัง คำตัดสินจากคนอื่น
เก็บมันใส่กระเป๋าเพราะมีแค่เราเท่านั้นที่รู้
ว่าที่ยังสู้อยู่นั้นเพื่ออะไร
ว่าต่อให้สิ่งที่ต้องแบกจะหนักกว่านี้ก็ไม่เป็นไรเก็บมันมาใส่ใจแค่สักพัก
ถ้ารู้สึกหนักก็ทิ้งมันไว้แล้วไปต่อกันเถอะ

Disconnect

ติดต่อกับผู้คน
ตัดขาดกับตนเองทันทีที่หน้าจอสีดำ เปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้า
เราเชื่อมต่อกับผู้คนมากมาย
แสดงด้านที่สวยงามที่สุด
แสดงออกสิ่งที่พวกเขาจะยินดีด้วยมากที่สุดกระทั่งการเป็นตัวของตัวเอง
การเป็นตัวเราที่แสนธรรมดา
ได้กลายเป็นเรื่องยากในที่สุดในวันหนึ่ง

A girl growing wings

ยังเป็นผีเสื้อของเธออยู่ไหมในวันที่ฉันดูเข้มแข็งและไม่อ่อนหวานแต่ได้โปรดทะนุถนอมฉัน
มากพอที่คนรักคนหนึ่งจะทำให้กันได้

Don't worry, beer happy

ไม่ได้เพื่อลืม
ฉันดื่มเพื่อจดจำ
นาทีที่ได้พูดคุยและรับฟัง
สิ่งที่เราจะเปิดเผยต่อกันในช่วงเวลาสีดำอย่ากังวลไปเลย
มันก็เหมือนทุกเรื่องที่เคยเกิดขึ้นตรงนี้
ปลดปล่อยมัน
แล้วมีความสุขกันเถอะ

Get well soon

ฉันไม่ได้มั่นใจขนาดนั้น
ไม่ว่าในตัวเอง หรือในสิ่งที่ทำ
แม้จะมีผู้คนชื่นชมสิ่งนั้น
แต่นานๆ ครั้งเมื่อฉันได้รับถ้อยคำที่ไม่น่าพอใจนัก
คำนั้นกลับติดอยู่กับฉัน
นานแทบจะตลอดไป
และทุกครั้งที่ทำสิ่งเดิมๆ
ถ้อยคำเหล่านั้นจะกลับเข้ามา
และส่งเสียงดังกว่าทุกความชื่นชมเสมอ“อย่าปล่อยให้คนที่ไม่รู้จักเธอขนาดนั้น
ทำร้ายเธอ ซ้ำแล้วซ้ำอีก อีกเลย”“หายเร็วๆ นะ”"

No feeling is final

ไม่มีความรู้สึกไหน อยู่ตลอดไปฉันรัก ฉันหมดรัก
ฉันโกรธ ฉันให้อภัย
ฉันสุข ฉันเสียใจ
ในวันที่ฉันรู้สึก เหมือนมันจะไม่มีวันผ่านไป
แต่ในวันที่ไม่ได้สังเกตมันอีกแล้ว
ความรู้สึกเหล่านั้น
ก็แทบไม่ทิ้งร่องรอยอยู่เลยไม่มีความรู้สึกไหน อยู่ตลอดไป
แค่ให้เวลากับมันก็พอ